ZNAJOMA Z PERONU

– Mam na imię Krystian, powiedział do młodej brunetki siedzącej obok. A ty? 
– Jestem Joanna, odparła dziewczyna, siedząca na ławce obok niego.
– Kim jesteś Joanno? Ilekroć patrzę na Ciebie przypominasz mi kogoś.. Jakieś niejasne wspomnienie. Mam wrażenie, że dawno temu widywałem ciebie często. Ona nie odpowiadała przez chwilę. Zastanawiała się, czy może z nim rozmawiać. Jeśli oni ją śledzą kara za tę rozmowę jej nie ominie. Postanowiła odpowiedzieć. 
– Krystianie, i ja mam dziwne odczucie, że znaliśmy się, nawet powiem więcej, byliśmy sobie bliscy. Nie wiem jak to opisać, ale widząc ciebie odczuwam spokój i poczucie bezpieczeństwa.

Pobierz całe opowiadanie: